Een week om niet te vergeten!

Zoals ik vorige week al vertelde woon ik komende tijd bij Tim en Sheree in. Super aardige en gastvrije mensen. Ik denk dat je dit niet zo snel zou meemaken in Nederland. Ook de manier hoe hun hier leven zal je in Nederland niet zo snel zien. Er zitten namelijk wel deuren met sloten in het huis, maar waarom die sloten er in zitten weten ze zelf ook niet. De deur is altijd open, zelfs als ze op vakantie gaan. Maar ja, als het eerst volgende dorpje minimaal een half uur rijden is en er maar 400 mensen wonen, waarvan ze waarschijnlijk iedereen kennen. Hoef je ook niet zoveel zorgen te maken.

Het weer was afgelopen week niet zo best jammer genoeg. Tim heeft mij ingehuurd om te helpen met het zaaien van verschillende soorten graan en bonen. Alleen met teveel regen kunnen we niet de percelen op. Het is hier een soort van rode klei. Dus als er maar een beetje water op komt is het gelijk een glijbaan en word de bovenste 30 centimeter een baggerpoel waar jezelf geen eens overheen kan lopen. Maar Tim was blij met de regen want dit was de eerste regen in 4/5 maanden. En voor het zaaien is het goed dat er een beetje water in de grond zit.

Maar dinsdag en woensdag werd het zaaien zeker nog niks. Dus eerst maar gezorgd dat de trekkers en machines tip top in orde zijn, zodat als het weer beter word we er vol tegenaan kunnen gaan. Naast dat deze "hobby" boer zo'n 4000 hectare land heeft, heeft hij ook nog 900 schapen die hij elke dag moet voeren en onderhouden. Ik zeg hobby boer omdat Tim in vergelijking met andere Australische agrarische bedrijven maar klein is. Maar voor Nederlandse begrippen is dit al kolossaal. En dan te bedenken dat hij het meeste in zijn eentje doet en alleen in de zaai- en oogstperiode een paar mensen bij huurt.

Op donderdag kon Tim niet meer wachten en wilde hij gaan proberen te zaaien. Achteraf gezien misschien niet zo'n goed idee geweest want halverwege de eerste baan zonk de trekker met zaaimachine en al weg in de bagger was er geen beweging meer in te krijgen. Met deze grond maakt het dan echt niet uit hoe groot of sterk je trekker is. Zodra je banden vol zitten met klei is er geen beginnen meer aan. We hebben het nog geprobeerd met een andere trekker ervoor maar dat mocht ook niet baten. Het enigste wat je dan kan doen is trekkers afkoppelen en de zaaimachine achter laten op het perceel en later nog een keer proberen. In de middag hebben we toen de trekkers aan de achterkant van de zaaimachine aangekoppeld met kettingen en kabels. Na 3 gesneuvelde kettingen en kabels stond de zaaimachine eindelijk weer op het droge en konden we hem weer aankoppelen en schoonmaken want alles zat verstopt met bagger. Uiteindelijk ben gewoon driekwart dag bezig om de zaaimachine los te trekken en weer klaar te maken. Wat natuurlijk zonde is van je tijd. We hadden beter gewoon nog een dag kunnen wachten.

Maar goed, achteraf is altijd makkelijk praten. Op vrijdag konden we dan wel echt van start aan. Mooi om te zien hoe Tim mensen vertrouwd. Hij heeft 1 baan voorgedaan en hij heeft 1 baan naast me gezeten. En toen zei die: 'nou, jij red het wel. Hier is een perceel van 25 hectare. Zorg maar dat die vol komt, veel plezier ermee. Doei'. En nog voordat ik wat kon vragen was die al weg. Zit je dan. Aangezien ze voor na het weekend weer regen voorspellen zijn we er gelijk volle bak tegenaan gegaan en ben ik aan één stuk doorgereden tot zaterdagochtend half 3. Toen heeft Tim het overgenomen en gezorgd dat ik om 7 uur gelijk weer kon beginnen. Tim had die dag een soort van boerenshow, dit was een soort van kermis met harddraverij en ook een veeshow waarbij er een competitie was wie het beste/mooiste vee heeft. Hmmmmm, mooiste vee? Het is een schaap, daar is toch niet zoveel moois aan? Daar denken ze hier blijkbaar heel anders over. Eigenlijk best raar, ik ben aan het werk. En hij is op een kermis. Dan doe ik toch wat fout.........?
Maar goed, om middernacht werd ik weer afgelost zodat ik een paar uurtjes slaap kon pakken en zondag om 8 uur weer kon beginnen. Die middag schoten we aardig op met de geplande percelen en waren we ongeveer om 4 uur in de middag klaar met zaaien. En precies op tijd want de eerste spetters kwam al op de voorruit terecht. Maar omdat de regen nog niet echt doorzetten konden we nog wel even een perceel klaarmaken voor volgende week. En klaarmaken is hier heel anders dan in Nederland. Als de stoppels van het vorige seizoen te lang zijn kunnen ze de zaaimachine blokkeren. En in Nederland zou je ze dan kunnen onder ploegen of iets dergelijks. Maar hier hebben ze een veel makkelijker oplossing. Je steekt het gewoon in de brand. Simpel en effectief maar wel tegenstrijdig. In Europa word er alles gedaan om de uitstoot van gevaarlijke stoffen te verminderen en hier steken ze een perceel van 100 voetbalvelden in de brand. Maar het is wel weer eens wat anders, brandweertje spelen want zou zonde zijn als de schuren, elektriciteitspalen en bomen ook weggevaagd worden.

Die avond kwamen er nog twee stellen op visite. 1 stel woonde in de buurt en het andere stel was op doorreis naar huis toe. Hebben een super gezellige avond gehad, een hoop gelachen en genoeg biertjes gedronken. En dat was prima want het regende pijpenstelen buiten dus ik had morgen toch vrij. Kan ik mooi even bijkomen.

Jammer genoeg heeft deze avond ook de week getekend doordat er van twee kanten slecht nieuws is gekomen. Op vrijdag avond heeft helaas het hart van mijn oude buurman het laten afweten. En op zondag is de vader van een maat overleden. Op reis gaan is leuk maar met dit soort gebeurtenissen word je wel met je neus op de feiten gedrukt dat je ver weg bent en niet zo makkelijk je laatste eerbetoon aan die mensen kan doen. Rust zacht en heel veel sterkte voor de beide families.

Greetings from the outback.

PS, Ik heb weer wat film materiaal maar nog geen tijd gehad om het te verwerken. Ik laat hier een berichtje achter zodra het online staat.