Van geld op de bank moet je het hebben.

Hey hallo,

Is alweer een tijdje geleden dat ik wat van mij heb laten horen hier. Ondanks ik wel weer een hoop heb gedaan, dus het zal wel een lang verslag worden dit keer. Mede komt dit doordat ik afgelopen week niet de kans kreeg om hier wat te plaatsen. Maar dat vertel ik zo meteen.

In mijn vorige verslag zat ik nog in Cobar. Dat stadje ben ik inmiddels allang verlaten en ik ben toen naar Broken Hill vertrokken. Tevens een mijn stad maar veel meer stad dan Cobar. Een formaat wat je niet verwacht zo midden in de Outback. Net buiten de stad heb ik overnacht op een 'rest area' waar veel truckers stoppen om niet over hun rij-uren heen te gaan. Er bleek een grote militaire oefening te zijn geweest ergens. Dus trucks reden af en aan met pantservoertuigen en nog veel meer. Onderweg ben ik ook alleen maar militaire colonnes tegen gekomen. Ik dacht op ze minst dat ze een oorlog waren gestart, niet normaal zo veel. Maar dat bleek gelukkig mee te vallen.
De volgende dag was het weer niet veel beter, dus nog steeds regenachtig. Gelukkig moest de was ook nog gedaan worden. Dus ik opzoek naar een wasserette. Die was gelukkig niet zo moeilijk te vinden. Ik naar binnen met me was. De eerste de best wasmachine die ik tegenkwam volgepropt. Beetje waspoeder erbij. En net op het moment dat ik hem aan wil zetten komt er iemand om de hoek kijken en wijst mij erop dat dit een droger is. Owh.............. Lekker is dat, maak dan de wasmachines groen en de drogers roze ofzo. Dan kan ik tenminste ook duidelijk het verschil herkennen, maar nee ze zijn allemaal wit. Maar goed uiteindelijk komt alles goed en is mijn was schoon, wie had dat verwacht. In de middag gelijk maar weer vertrokken naar Mutawintji National Park om dat maar eens te gaan verkennen. Dit ligt ten noordoosten van Broken Hill.

Die nacht had het super veel geregend waardoor alle wegen van en naar Mutawintji national Park waren afgesloten. Hierdoor was ik verplicht om nog een paar dagen te blijven voordat ik weer verder kon. Maar dat was in dit park als dit geen straf genoeg te zien en te doen. Er waren veel uitgezette wandeltracks waarbij je je met elke wandeling zeker wel een middag zoet was. Op de camping heb ik ook kennis gemaakt met een typisch Australisch stel. Nadat ik ze had verteld waar ik vandaan kwam werd ik bijna elke avond uitgenodigd om met ze mee te eten en verhalen uit te wisselen. Ook hadden ze nog een heleboel goeie tips over welke gebieden of plekken echt de moeite waard zijn in Australië. Dus tegen de tijd dat ik het park kon verlaten zat ik vol met informatie. Op zaterdag waren de wegen pas goed begaanbaar voor auto's dus ben toen direct vertrokken. Nadat ik op de kaart had gekeken heb ik besloten direct door te rijden naar Tibooburra. Dit ligt zo'n 300/350 km ten Noorden van Broken Hill. Na wat enig rekenen, om te kijken of het ging halen met brandstof gelijk door gereden. Ik moest het kunnen halen en als ik er aan zou komen zou ik daar kunnen tanken. Maar naar mate de reis vorderde ging me brandstof meter sneller naar beneden dan ik dacht en toen ik nog 100 km moest begon ik een beetje zenuwachtig te worden. Vooral omdat ik de hele rit wel geteld 7 auto's ben tegengekomen. Dus als ik hier zou stranden kan het wel even duren voordat er iemand is die voorbij komt. Maar alles goed en wel, nog voordat het lampje van de brandstof aanging zag ik het dorpje al verschijnen. Gelukkig gehaald. Gelijk maar volgooien. Maar er was iets raars, meestal als je een dropje binnenrijd gaat me telefoon helemaal te keer omdat die eindelijk weer bereik heeft. Maar nu bleef het stil. Geen signaal, misschien als ik door het dorpje heen rijd. Nog steeds geen signaal. Dan maar even informeren bij de roadhouse. En natuurlijk, sinds een dag waren alle telefoons buiten werking en geen internet. En er kon alleen contant betaald worden. Laat ik nou net al mijn geld hebben gepind. Niet dus, Ik had iets van $15 op zak. Dus kon de noodzakelijke dingen kopen maar geen brandstof om verder te gaan. Na nog even te hebben gepraat met degene die achter de toonbank staat, blijkt hij een backpacker uit Zweden te zijn. Hij had in deze uithoek nog geen enkele andere backpacker ontmoet die op doorreis was en ik was verbaasd dat er in deze uithoek ook andere backpackers zijn, er bleken er nog veel meer te werken in de pubs en hotels in het dorpje. In de avond gelijk maar gekeken en samen met Oliver, de Zweedse backpacker, naar de pub gegaan. En het bleek 1 van de beste avonden te zijn, want er was ook nog een rally in het dorp te zijn die daar verbleven. En uiteindelijk ben ik maar gestopt met drinken om een beetje geld te besparen. Maar daar deden de mensen van de rally niet aan. Dus nog voordat mijn drankje op was stond er alweer een nieuwe voor me neus. 1 woord, super. En het leuke is, zodra iemand vroeg waar ik vandaan kwam en ik zei dat ik uit Nederland kwam. Waren ze altijd verbaasd, blijkbaar ga ik teveel met Australiërs om want ik schijn al een Australisch accent te krijgen.

Nadat ik de volgende dag was bijgekomen van de vorige avond, maar eens gaan kijken wat er te doen is in dit dorp. Niet veel dus. Wat kun je ook verwachten van een dorp met maar 200 inwoners. Niet zoveel dus. Er waren een aantal wandeltracks in de buurt dus heb ik opgezocht. En wat doe je in de avond? Naar de pub natuurlijk, vooral omdat het pizzanight was. Weer gezellig met de lokale mensen, met die Australiërs kan je je wel vermaken heb ik gemerkt.

De volgende ochtend was het alweer maandag. En wat nu te doen? Alle dingen die te doen waren had ik de vorige dag al gedaan. Er was dus niet zoveel te doen die dag. Wat ik wel gemerkt had was dat Telstra, degene die het signaal weer terug moet krijgen, druk aan het rondrijden waren in het dorp. Er werd dus wel aangewerkt, gelukkig maar want werd dat niks doen nu al zat. Maar over wanneer het gemaakt zou zijn gaf iedereen een ander antwoord op. De één zei dat het in avond al gefixt zou zijn en de ander zei dat het nog wel 3 a 4 dagen zou kunnen duren. Daar kreeg ik dus ook geen hoogte van en aangezien mijn geld nu wel op een heel laag niveau kwam begon ik een beetje zenuwachtig te worden. Maar in de avond ga dan toch maar naar de pub om de tijd een beetje te doden. En rond een uur of 9 had ik voor mezelf besloten om het voor gezien te houden. En net op dat moment hoor ik me telefoon afgaan. Ik zal een beeld voor je schetsen. Beeld je een bar in met 2 gasten aan de bar (Oliver en ik) en op het moment dat er een telefoon afgaat kijken ze elkaar vol ongeloof aan. Het schijnt een heel komisch moment te zijn geweest voor de omstanders, want die gingen er helemaal stuk om. En ik moet ook toegeven dat ik in lange tijd niet zo blij ben geweest met het horen van mijn telefoon. En nu ik weer geld heb, wat doe je dan? Doe dan nog maar een rondje.

De volgende ochtend op tijd op om brandstof en boodschappen te doen, zodat ik eindelijk het dorpje kon verlaten om Sturt National Park in te gaan. Dit ligt ten noorden van Tibooburra en grenst aan Queensland en South-Australia. Overal waren offroad tracks die goed te berijden waren met de auto. Dus lekker touren door het park, een aantal wandelingen gemaakt en in de avond op een camping in het park gebivakkeerd. De volgende dag zag er vrij hetzelfde uit maar super mooi om te doen. Het is een super mooi park met heel veel dieren. Op een gegeven moment keek ik om mij heen en begon ik te tellen hoeveel kangaroes ik kon zien. Ik raakte de tel kwijt bij 104 en er waren er nog veel meer. Was ongelooflijk zoveel op 1 plek. Naast de vele kangaroes zijn de Emoe's ook zeer aanwezig in dit gebied. En de wat minder leuke dieren waren er ook, de vliegen. Daar word je echt helemaal gek van. Ik ben bij Camerons Corner geweest, dit is de plek waar de drie staten (Queensland, South Australia en New South Wales) aan elkaar grenzen. Tevens is daar ook de Dog Fence te zien, dit is het langste hek ter wereld meer dan 8000 km. Moet je nagaan als je dat moet onderhouden;). Maar terugkomend op die vliegen. Ik heb een wandeling afgebroken omdat ze me zo irriteerde. Dus vervroegd me kamp opgezet op een andere camping in het park.

De ochtend erna heb ik de wandeling nog een keer helemaal gedaan en waren er geen vliegen te bekennen tot 9 uur in de ochtend. Dus dat ging best. Ik kon het niet laten om op de terugweg naar Tibooburra nog een keer langs de plek te rijden waar ik zoveel kangaroes had gezien. En ja hoor, ze waren er nog steeds. Weer in een groot aantal. En als die eenmaal gaan huppen met z'n allen is er geen houden aan. En om de één of andere reden willen ze altijd naar de andere kant van de weg dan waar ze zijn. Dus je moet nog goed opletten anders ligt er eentje op je motorkap en dat wil ik niet. Op een gegeven moment was het zo erg dat ik gewoon van de weg gedrukt werd door een kangaroe. Hij hupte met een snelheid van 40 km/uur onder mijn raam, zo dichtbij dat ik hem niet meer kon zien. Toen maar besloten om het gas los te laten. En hij schoot vlak voor mijn auto naar de andere kant van de weg. Die lokale bewoners zijn wel asociaal. In de avond zat ik weer in Tibooburra dus weer naar pub met Oliver. Aan het einde van de avond afscheid genomen van iedereen zodat ik de volgende dag op tijd kon gaan rijden, terug naar Broken Hill.

Zo gezegd, zo gedaan. Terug in Broken Hill gelijk doorgereden naar Silverton, dit is een klein dorpje 25 km ten westen van Broken Hill. Echt heel klein er wonen iets van 25 mensen. En schijnbaar is de film Mad Max 2 daar in de buurt (Mundi Mundi Plains) opgenomen, dus er was een museum voor deze film. Grappig om te zien hoe de film is gemaakt, met veel originele stukken en voertuigen uit de film. En nadat ik naar het museum was geweest kon ik het toch niet laten om niet even een kijkje te nemen bij de Mundi Mundi Plains. Een heel mooi vlak landschap dat is omringd door bergen. En hierbij kan je de andere kant niet zien. Elke keer als ik zoiets zie sta ik er weer versteld van dat ik zo ver kan kijken zonder dat de horizon word onderbroken door hoge gebouwen. Het enige wat je ziet is natuur. Echt ongelooflijk. Die avond ook eindelijk voor het eerste een schitterende zonsondergang gezien. Elke keer als ik de tijd nam om ernaar te kijken regende het of was het bewolkt. En dan schiet het natuurlijk niet op. Maar deze avond was het eindelijk gelukt en wauw. Super mooi. Niks aan toe te voegen:P.

De dag erna zat ik weer in Broken Hill. Om eindelijk dat stadje te verkennen, want ben er inmiddels wel al drie keer doorheen gereden. En blijkt dat er genoeg leuks te zien is. Eerst ben ik naar de Daydream mine geweest. Dit is een oude mijn waar in 1882 gewerkt werd. En niet alleen door mannen maar ook door kinderen van 12 jaar. Omdat die zo handig klein zijn, daardoor konden ze eenvoudig door de gangen. Jammer genoeg werden deze kinderen nooit ouder dan 30 doordat er veel giftige stoffen waren die ze in ademden en uiteindelijk hun longen deed bloeden waardoor ze verdronken. Vervolgens ben ik naar het Art And Mining Museum gegaan. Dit is een museum opgezet door een oud mijnwerker die ook echt daadwerkelijk 18 jaar met een boor onder de grond heeft gewerkt. Indrukwekkende verhalen en beelden liet hij zien. Nadat hij met pensioen was gegaan had hij besloten om van de mineralen die gevonden werden in en rond Broken Hill kunstwerken te maken. Ik ben echt geen kunstliefhebber maar dit maakte wel echt indruk. Heel mooi en gedetailleerd. De mineralen verkruimelde hij zelf en lijmde hij vervolgens in zijn werken. Aangezien ik toch op de toeristische route was ben ik ook nog even naar The Living Sculptures And Desert geweest. Had ook met kunst te maken maar dit stelde mij een beetje teleur. Beeldhouwwerken die op een berg waren geplaatst maar dit was meer abstract en moet zeggen das niet echt mijn ding. Maar een ander deel van het park gaf dan weer toegang tot het Sundown Trail. Dit was een track wat heel mooi scheen te zijn met zonsondergang. En daar heb ik dan ook opgewacht. Echt heel bijzonder. Zo krijg je alleen maar zonsondergangen met wolken en regen en zo krijg je twee hele mooie achter elkaar.

Zozo, dit waren mijn avonturen van de afgelopen weken in het kort. Er gebeurd natuurlijk veel maar kan niet alles met woorden beschrijven. Op het moment zit ik nog in Broken Hill en had ik vandaag een lekker mak dagje waarbij ik al mijn foto's en filmpjes van de afgelopen weken veilig heb gesteld. Dit brengt mij bij het filmpje van mijn vorige verslag deze is te zien via de onderstaande link:

https://www.youtube.com/watch?v=IjkBAB-zks0

Hoop dat jullie er net zo van hebben genoten als ik en opmerkingen en reacties worden altijd gewaardeerd.

Tot het volgende verslag en........

Cheers!