Van drukke stad naar middle of nowhere
Door: Ruud
Blijf op de hoogte en volg Ruud
03 Mei 2016 | Australië, Mooloolaba
Oh oh, de tijd vliegt hier en aangezien, op de plek waar ik nu ben, de toegang tot internet/buitenwereld nog al beperkt is. Heeft het een tijdje geduurd voor ik wat van me heb kunnen laten horen. Maar daar later meer over.
Vorige week voor het eerst op me eigen surfboard gesurft. Althans pogingen gedaan. Blijkt dat een kleiner board handiger is om in je auto te passen maar minder makkelijk is om mee te surfen. Ieder voordeel heeft zo zijn nadeel. Gelukkig had ik nog een 2 tal lessen te gaan, die mij aardig op weg hebben geholpen met surfen. Natuurlijk is het nog steeds een groot deel geluk maar met veel oefenen moet het wel lukken. Bier drinken moet je ook oefenen. En dat gaat me (soms) ook best goed af.
Jammer genoeg was het niet heel erg mooi weer afgelopen week in Sunshine Coast. De streek deed zijn naam niet echt eer aan. En ik vind surfen best wel leuk, maar om nou elke keer door weer en wind te gaan. Nou nee, die regen word je op een gegeven moment wel zat. Dus afgelopen donderdag ben ik naar Sea Life Mooloolaba geweest. De naam zegt het natuurlijk al. Mezelf een lekker gemaakt met dingen die ik hopelijk nog een keer in het wild ga zien. Dat lijkt me echt een keer tof.
Naast het luie leventje aan het strand moet er natuurlijk ook gefeest worden. Want ook al zit ik dan ver weg. Maar de verjaardag van onze koning Willy word hier ook niet vergeten. Dus op vrijdag na mijn laatste surfles als de zodemieter terug gereden naar brisbane voor een druk programma. Want ik moest natuurlijk ook nog wat oranjes kopen. Want zonder oranje is het natuurlijk geen echt kingsday feest. En ook nog even langs kappertje geweest. En oh ja, hoe kan ik het vergeten. Bij brisbane hoort natuurlijk ook weer een bezoekje aan de bank. Yeah, maar helaas. Ik was woensdag al gebeld door de manager dat die toch geen pas mocht opsturen naar zijn eigen kantoor. No shit mate, dat kon ik je ook wel vertellen. Maar hij zei dat die een oplossing wist, dus was zeer benieuwd. Blijkt dat die mij een travelcard kon aanbieden. Deze is 3 jaar geldig en zou ik overal ter wereld kunnen gebruiken. Enigste nadeel is dat deze kaart niet op naam staat, maar daar kan ik prima mee leven. Hij wilde wel heel graag dat als een vast adres heb dat ik doorgeef zodat die als nog mijn persoonlijke kaart kan opsturen. Nou vriendelijke vriend, stuur die pas dan maar naar je eigen huis toe want ik hoef die niet meer. Veel plezier daarmee.
Maar goed, met pas op zak een goed weekend tegemoet want die avond was het feest. Sterker nog, ik had me aangemeld als vrijwilliger. Ja, ik weet het. En nee, ik ben niet ziek. Dus ik moest op tijd aanwezig zijn om te helpen opbouwen en kaartjes verkopen aan de deur. Maar op die manier wel weer een hoop gezellige mensen ontmoet en een avondje goedkoop dronken geworden. Helemaal super. Heb me goed vermaakt. Er zijn foto's gemaakt maar die heb ik nog niet gezien.
Nu zullen jullie natuurlijk wel denken dat het leven alleen maar over chillen aan het strand, surfen en feesten gaat. Maar wat ik nog niet heb verteld is dat ik ook heb gesolliciteerd. Na 2 middagen op internet zoeken en mailtjes sturen had ik iemand gevonden die er in was getrapt. Een stel, ergens in de middle of nowhere, zochten zo snel mogelijk een hulp voor op hun agrarisch bedrijf. Een kleine tegenvaller was wel dat het 8/9 uur rijden was vanaf Brisbane. Maar eigenlijk is niks naast de deur in Australië dus ben ik ervoor gegaan. Op zondag van Brisbane naar Moree gereden, ongeveer 5,5 uur onderweg geweest. En super blij dat ik een fatsoenlijke auto onder me kont heb. Door de outback waarbij je uren geen enkel signaal heb met je telefoon totdat je weer in de buurt van het volgende stadje/dropje in de buurt bent. De wegen vielen me alles mee, ze waren allemaal verhard. En heb ook me eerste wilde kangaroe gezien. Alleen jammer dat de eerst 30 heel stil langs de weg lagen. Maar later op de dag tegen schemer, als de kangaroes zich meer gaan verplaatsen, toch een heleboel wel levende en rond huppelende gezien.
Op maandag ben ik van Moree naar Gulargambone gereden. Wat nog maar zo'n 3 uur rijden was. Met behulp van gekregen richtingen van Tim (boer). Kon het bedrijf redelijk gemakkelijk vinden en kwam rond 2 uur aan bij een bedrijf waar geen mens te bekennen was en geen telefoonsignaal te krijgen is. Super. Wat doe je dan? Ga je verder het terrein op om te kijken of je misschien 1 of andere redneck tegen komt die je vervolgens al schieten zijn werft afjaagt omdat je per ongeluk toch op het verkeerde bedrijf bent. Tja, wat kan je anders doen. En halverwege tussen het huis en de schuren kreeg ik 1 streepje bereik. Ik maar gebeld met Tim. Blijkt dat hij en zijn vrouw voorlopig nog niet thuis zijn en dat ik mij de komende 3 uur maar moest vermaken. Het huis is open, dus doe alsof je thuis bent. Huh?? Waar maak je zoiets mee. Ik heb die mensen nog nooit gezien alleen contact gehad via de mail en telefonisch. Typisch Australisch zeg ik dan maar. En dat zijn ze zeker. Heel erg vriendelijk en behulpzaam. Heb ik wat nodig? Ik hoef het maar te noemen en het word geregeld.
Maar dit is wel weer genoeg verhaal voor deze week denk ik zo. Moet volgende keer ook nog wat te vertellen hebben. En ik heb van afgelopen week weer een kort filmpje online gezet. Mocht je het leuk vinden, de link kan je hieronder vinden.
Cheers guys and talk to you soon.
https://youtu.be/OEi4aV_BmuY
Vorige week voor het eerst op me eigen surfboard gesurft. Althans pogingen gedaan. Blijkt dat een kleiner board handiger is om in je auto te passen maar minder makkelijk is om mee te surfen. Ieder voordeel heeft zo zijn nadeel. Gelukkig had ik nog een 2 tal lessen te gaan, die mij aardig op weg hebben geholpen met surfen. Natuurlijk is het nog steeds een groot deel geluk maar met veel oefenen moet het wel lukken. Bier drinken moet je ook oefenen. En dat gaat me (soms) ook best goed af.
Jammer genoeg was het niet heel erg mooi weer afgelopen week in Sunshine Coast. De streek deed zijn naam niet echt eer aan. En ik vind surfen best wel leuk, maar om nou elke keer door weer en wind te gaan. Nou nee, die regen word je op een gegeven moment wel zat. Dus afgelopen donderdag ben ik naar Sea Life Mooloolaba geweest. De naam zegt het natuurlijk al. Mezelf een lekker gemaakt met dingen die ik hopelijk nog een keer in het wild ga zien. Dat lijkt me echt een keer tof.
Naast het luie leventje aan het strand moet er natuurlijk ook gefeest worden. Want ook al zit ik dan ver weg. Maar de verjaardag van onze koning Willy word hier ook niet vergeten. Dus op vrijdag na mijn laatste surfles als de zodemieter terug gereden naar brisbane voor een druk programma. Want ik moest natuurlijk ook nog wat oranjes kopen. Want zonder oranje is het natuurlijk geen echt kingsday feest. En ook nog even langs kappertje geweest. En oh ja, hoe kan ik het vergeten. Bij brisbane hoort natuurlijk ook weer een bezoekje aan de bank. Yeah, maar helaas. Ik was woensdag al gebeld door de manager dat die toch geen pas mocht opsturen naar zijn eigen kantoor. No shit mate, dat kon ik je ook wel vertellen. Maar hij zei dat die een oplossing wist, dus was zeer benieuwd. Blijkt dat die mij een travelcard kon aanbieden. Deze is 3 jaar geldig en zou ik overal ter wereld kunnen gebruiken. Enigste nadeel is dat deze kaart niet op naam staat, maar daar kan ik prima mee leven. Hij wilde wel heel graag dat als een vast adres heb dat ik doorgeef zodat die als nog mijn persoonlijke kaart kan opsturen. Nou vriendelijke vriend, stuur die pas dan maar naar je eigen huis toe want ik hoef die niet meer. Veel plezier daarmee.
Maar goed, met pas op zak een goed weekend tegemoet want die avond was het feest. Sterker nog, ik had me aangemeld als vrijwilliger. Ja, ik weet het. En nee, ik ben niet ziek. Dus ik moest op tijd aanwezig zijn om te helpen opbouwen en kaartjes verkopen aan de deur. Maar op die manier wel weer een hoop gezellige mensen ontmoet en een avondje goedkoop dronken geworden. Helemaal super. Heb me goed vermaakt. Er zijn foto's gemaakt maar die heb ik nog niet gezien.
Nu zullen jullie natuurlijk wel denken dat het leven alleen maar over chillen aan het strand, surfen en feesten gaat. Maar wat ik nog niet heb verteld is dat ik ook heb gesolliciteerd. Na 2 middagen op internet zoeken en mailtjes sturen had ik iemand gevonden die er in was getrapt. Een stel, ergens in de middle of nowhere, zochten zo snel mogelijk een hulp voor op hun agrarisch bedrijf. Een kleine tegenvaller was wel dat het 8/9 uur rijden was vanaf Brisbane. Maar eigenlijk is niks naast de deur in Australië dus ben ik ervoor gegaan. Op zondag van Brisbane naar Moree gereden, ongeveer 5,5 uur onderweg geweest. En super blij dat ik een fatsoenlijke auto onder me kont heb. Door de outback waarbij je uren geen enkel signaal heb met je telefoon totdat je weer in de buurt van het volgende stadje/dropje in de buurt bent. De wegen vielen me alles mee, ze waren allemaal verhard. En heb ook me eerste wilde kangaroe gezien. Alleen jammer dat de eerst 30 heel stil langs de weg lagen. Maar later op de dag tegen schemer, als de kangaroes zich meer gaan verplaatsen, toch een heleboel wel levende en rond huppelende gezien.
Op maandag ben ik van Moree naar Gulargambone gereden. Wat nog maar zo'n 3 uur rijden was. Met behulp van gekregen richtingen van Tim (boer). Kon het bedrijf redelijk gemakkelijk vinden en kwam rond 2 uur aan bij een bedrijf waar geen mens te bekennen was en geen telefoonsignaal te krijgen is. Super. Wat doe je dan? Ga je verder het terrein op om te kijken of je misschien 1 of andere redneck tegen komt die je vervolgens al schieten zijn werft afjaagt omdat je per ongeluk toch op het verkeerde bedrijf bent. Tja, wat kan je anders doen. En halverwege tussen het huis en de schuren kreeg ik 1 streepje bereik. Ik maar gebeld met Tim. Blijkt dat hij en zijn vrouw voorlopig nog niet thuis zijn en dat ik mij de komende 3 uur maar moest vermaken. Het huis is open, dus doe alsof je thuis bent. Huh?? Waar maak je zoiets mee. Ik heb die mensen nog nooit gezien alleen contact gehad via de mail en telefonisch. Typisch Australisch zeg ik dan maar. En dat zijn ze zeker. Heel erg vriendelijk en behulpzaam. Heb ik wat nodig? Ik hoef het maar te noemen en het word geregeld.
Maar dit is wel weer genoeg verhaal voor deze week denk ik zo. Moet volgende keer ook nog wat te vertellen hebben. En ik heb van afgelopen week weer een kort filmpje online gezet. Mocht je het leuk vinden, de link kan je hieronder vinden.
Cheers guys and talk to you soon.
https://youtu.be/OEi4aV_BmuY
-
03 Mei 2016 - 16:08
Marjan:
Ha Ruud,
leuk weer, je blog, en eindelijke een pas !!!! En hoe is je "sollicitatiegesprek" gegaan?
groetjes
Marjan -
03 Mei 2016 - 17:23
Bianca:
He Ruud, ben ook benieuwd of je bij Tim aan het werk kan ..... Wat is je filmpje weer gaaf geworden zeg ! Nu je DE pas heb kan je eindelijk verder ! Genieten en kijk uit naar je volgende blog en filmpje
Groetjes Bianca -
03 Mei 2016 - 19:02
Conny:
Wist je t al... ROGGEN ZIJN GAAF!!
Mooi man, beter ga je dat in het echt zien inderdaad! Maar hoop dat je die vis met kettingzaag niet tegenkomt...
Heel benieuwd naar je eerste werkervaring bij deze gastvrije mensen! -
03 Mei 2016 - 20:04
Paula:
Gaaf om je verhaal zo te lezen!!
Hier in Nederland kan je je echt niet voorstellen dat je zo afgelegen kan zitten zonder enig bereik... En dat ze je ook meteen volledig vertrouwen, super mooi! Fijn zo'n warm welkom;)
Wat een vissen, hoop dat je die ook een keer in real life kan zien!!! Onze goudvissen zijn er niks bij haha. Lekker hoor je guppe koppie, deze reis heeft je al aanzienlijk veranderd in gedrag zo te zien -
13 Mei 2016 - 09:27
PietBeelen:
Hoi Ruud ik heb de week om nooit te vergeten gelezen,perfect voor mij hoe meer verhalen over loonwerk en bier hoe beter.ik zal later alles lezen kan ik effe meer verzinken in dat mooie land.ik heb laatst met je vader gepoold was leuk weer wat geleerd van een Paridon!!!! He Ruud nog veel plezier daar bij die hobby boeren spreek je later weer . -
22 Mei 2016 - 22:11
Truus Hulsbosch:
Ruud ik heb een begin gemaakt met het begin van je reisverslag.
Ik vind het stoer hoor. Ik begrijp wel dat ze niet staan wachten om je binnen te halen maar ik probeer me in te denken dat je daar in middle of no where een adres moet zoeken, doe je dat met GPS sein?
Groetjes Truus Hulsbosch -
24 Mei 2016 - 10:37
Ruud:
Hoi Truus,
Ja het is lastig zoeken maar het is handig wat je allemaal met die smartphones kan tegenwoordig. Het lastige is vooral dat ze in die buitengebieden geen gebruik maken van huisnummers maar ze gebruiken de Farm namen. En die kan je niet zo makkelijk vinden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
